- SEEDS
- FERTILIZERS AND SUBSIDY
UNIT 7 – AGRICULTURE – PART 10
6.3 SEEDS
Seeds are the primary ingredient for agriculture and green revolution was based on the revolutionary seed bread HYV. Hence the government does research by ICAR to test and develop various seeds which are resistant to severe climate, water scare conditions and different soil conditions etc.
Genetic modification and seeds like BT cotton also was created for such purposes. With the dual aim of increasing production as well as climate sustainability. Market and distribution channels are formed by way of some subsidies and schemes to make it accessible and affordable to farmers.
National Mission on Seeds
It has 9 sub-schemes. The existing Scheme is being implemented w.e.f. 2005-2006. Seed production technologies are changing and new technologies like transgenics, tissue culture, soil-less agriculture etc. have emerged.
There is greater emphasis on seed quality assurance particularly to safeguard the interest of the farmers.
Components:
- Transport Subsidy on Movement of seeds
- Establishment and maintenance of seed banks
- Quality Control arrangement of seeds
- Seed Village Programme – A village, wherein trained group of farmers are involved in production of seeds of various crops and cater to the needs of themselves, fellow farmers of the village and farmers of neighbouring villages in appropriate time and at affordable cost is called “a seed village. Increasing the seed production, Increasing the seed replacement rate, Organizing seed production in cluster (or) compact area replacing existing local varieties with new high yielding varieties , Self-sufficiency and self-reliance of the village
- Assistance for Creation/ Strengthening of Infrastructure Facilities in Public Sector.
- Application of Biotechnology in Agriculture.
- Assistance for Boosting Seed Production in Private Sector
- Promoting for Hybrid Rice Seed Production
- Assistance for Boosting Seed Export
6.4 Fertilizers and subsidy
Fertilizers have been an important component of agricultural input since green revolution. The government has provided subsidy. NPK fertilizers are used (nitrogen, Phosphorous and potassium) is widely used.
Nutrient Based Subsidy (NBS) Scheme for P&K fertilizers has already been implemented w.e.f. 1.4.2010. Under the said Scheme, a fixed amount of subsidy decided on annual basis, is provided on each grade of subsidized Phosphatic & Potassic (P&K) fertilizers depending upon its Nutrient Content. As the P&K fertilizers are decontrolled, the Maximum Retail Price (MRP) is fixed by Companies as per market dynamics at reasonable level. The government gives these subsidies through DBT (direct benefit transfer) since 2016-17. He beneficiaries are identified through Aadhaar cards, Kisan Credit cards etc.
New Urea Policy (2015) – Maximising indigenous urea production, promoting energy efficiency and rationalizing subsidy
Neem coated urea – the Department of Fertilizers had made it mandatory for all the domestic producers of urea to produce 100% as Neem Coated Urea, with the objective of promoting the balanced use of fertilizers. Entire quantity of indigenously produced urea and imported urea is being neem coated w.e.f 1st September 2015 and w.e.f 1st December 2015 respectively.
Soil health card – under this scheme Soil Health Cards are provided to all farmers at an interval of 2 years launched in 2015 comes under the ministry of Agriculture and farmer’s welfare. These cards provide information to farmers on nutrient status of their soil along with recommendation on appropriate dosage of nutrients to be applied for improving soil health and its fertility.
Soil Health Card provides two sets of fertilizer recommendations for six crops including recommendations of organic manures. Farmers can also get recommendations for additional crops on demand. They can also print the card as their own from SHC portal. SHC portal has farmers database of both the cycles and is available in 21 languages for the benefit of the farmers.
Hence the above discussed various schemes and programmes of the government has been significant in the development of agriculture sector in our country and achieve the target of production and export.
In the next section we will discuss the state of farmers and the capital needs and monetary protection for their livelihood and efficient development of the agricultural sector.
வேளாண்மை – 10
விவசாய சந்தைப்படுத்துதல்
பண்ணை விலை பொருட்களுக்கான குறைந்தபட்ச விலையை நிர்ணயிப்பதில் முதன்மை பங்கு வகிக்கிறது மற்றும் முதன்மையாக நுகர்வோர் காகவும் உள்ளது. வேளாண்துறையில் பரந்த தன்மை அந்தந்த மாநிலங்களுக்கு விவசாய சந்தைகளை சீராக்க உதவுகிறது. இந்தப் பிரிவில் விவசாய விலைக் கொள்கை வேளாண் பொருட்கள் மற்றும் ஏற்றுமதிக்கான சந்தை வழிமுறை மற்றும் வேளாண் சந்தைப்படுத்துதலில் தொழில்நுட்பத்தை விரிவுபடுத்துதல் மற்றும் ஊக்குவிப்பதற்கான சமீபத்திய சட்டங்கள் குறித்து விவாதிப்போம்.
விவசாய விலைக் கொள்கை
ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சியில் விலைக் கொள்கை ஒரு முன்னோடி பாத்திரத்தை வகிக்கிறது. உற்பத்தி சார்ந்த முதலீடு மற்றும் தொழில்நுட்பத்திற்கான விவசாயிகளை ஊக்குவிப்பதற்காக அவர்களுக்கு சலுகைகளை வழங்குவதற்கான முக்கியமான கருவியாகும். இந்தியா போன்ற வளரும் நாட்டில் பெரும்பான்மையான மக்கள் உணவுக்காக மட்டுமே அதன் செலவினங்களை ⅔ செலவிடுகிறார்கள். பெரும்பான்மையான மக்கள் விவசாயத் துறையில் ஈடுபட்டுள்ளனர் விடைகள் விவசாயிகளின் வருமானம் மற்றும் நுகர்வு இரண்டையும் பாதிக்கின்றன. அரசு ஒவ்வொரு ஆண்டும் முக்கிய விவசாயப் பொருட்களுக்கான கொள்முதல் ஆதரவு விலை அறிவிக்கிறது மற்றும் பொது நுகர்வோர் மூலம் கொள்முதல் நடவடிக்கைகளை ஏற்பாடு செய்கிறது. விவசாய விளை கொள்கையின் நோக்கம் உற்பத்தியாளர்கள் மற்றும் நுகர்வோரின் நலன்களை பாதுகாக்கும் அதே வேளையில் பொருளாதாரத்தின் ஒட்டுமொத்த தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய ஒரு சீரான மற்றும் நிலையான விலை கட்டமைப்பை உருவாக்குவதாகும்.
இந்தியாவின் விவசாய விலைக் கொள்கையில் மூன்று முக்கிய வகை நிர்வாகிக்கப்பட்ட விலைகள் உள்ளன ஆதரவு விலை, கொள்முதல் விலை, மற்றும் வெளியீடு விலை. இது முக்கியமாக பொது வினியோக முறையை பராமரிக்க அரசாங்கத்திற்கு தேவையான அளவு வழங்குவதற்கும் இடை பங்குகளை உருவாக்குவதற்கும் ஆகும். கொள்முதல் விலைகள் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை விட அதிகம். வெளியீட்டு விலைகள் நயமான விலை கடைகள் மற்றும் ரேஷன் டி பூக்கள் மூலம் நுகர்வோருக்கு அரசாங்கம் உணவு தானியங்களை வழங்கும் விலைகள்.
குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை
குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை என்பது அரசாங்கத்தால் நிர்ணயிக்கப்பட்ட குறைந்தபட்ச விலையாகும். விவசாயிகள் அவர்களுடைய விவசாய பொருட்கள் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை விட வீழ்ச்சி அடையும் போது அப்பொருட்களை அரசாங்கத்திடம் ஏ விற்கிறார்கள். பின்னர் கொள்முதல் நிறுவனம் பயிர் கொள்முதல் செய்து விலைகளை அதிகரிக்க வேண்டும். வேளாண் செலவுகள் மற்றும் விலைகள் ஆணையத்தின் பரிந்துரைகளின் அடிப்படையில் விதைப்பு பருவத்தின் தொடக்கத்தில் பொருளாதார விவகார அமைச்சரவை குழு பல்வேறு பயிர்களுக்கு குறைந்தபட்ச ஆதார விலையை நிர்ணயிக்கிறது.
தற்போதைய நிலவரப்படி 23 பொருட்களுக்கு குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை பொருளாதார விவகார அமைச்சரவை குழு பரிந்துரைத்துள்ளது.
- ஏழு தானியங்கள் (நெல், கோதுமை, மக்காச்சோளம், சோளம், திணை, பார்லி, மற்றும் ராகி)
- ஐந்து பருப்பு வகைகள் (கிராம், டூர், யூராட், மூங், பயறு)
- ஏழு எண்ணெய் விதைகள் (நிலக்கடலை, ராப் சீட், கடுகு, சோயாபீன், கடற்பாசி, சூரியகாந்தி, குங்குமப்பூ, நைகர் விதை)
- நாலு வகை வணிக பயிர்கள் (கரும்பு, பருத்தி, கோபுர, மற்றும் மூல சணல்)
கரும்புக்கு – கரும்புக்கான விலை நிர்ணயம் என்பது கரும்பு கட்டுப்பாடு உத்தரவு 1966 அத்தியாவசிய பொருட்கள் சட்டம் 1955இல் வழங்கப்பட்ட சட்டப்படி வழங்கப்படுகிறது. 2009-2010 க்கு முன்னர் மத்திய அரசு கரும்பு களின் சட்டரீதியான குறைந்தபட்ச விலையில் நிர்ணயித்து வந்தது. மேலும் விவசாயிகளுக்கு ஒரு சர்க்கரை ஆலையின் லாபத்தை 50:50 அடிப்படையில் பகிர்ந்து கொள்ள உரிமை உண்டு. இந்த லாப பகிர்வு செயல்படுத்தாமல் இருந்தால், SMP இன் கருத்து கரும்பின் ஞாயமான மற்றும் ஊதிய விலையால் மாற்றப்பட்டது குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை விட வழக்கமாக இருக்கும் மாநில ஆலோசனை விலை எண் எனப்படும் விலையையும் மாநிலம் அறிவிக்கிறது. காரீப் பயிர்கள், ராபி பயிர்கள், கரும்பு. மூல சணல், மற்றும் கோப்ரா ஆகிய ஐந்து குழுக்களுக்கு தனித்தனியாக CACP தனது பரிந்துரைகளை அரசாங்கத்திற்கு சமர்ப்பிக்கிறது.
குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை கணக்கீடு.
- செலவு A2 – விதைகள் உரங்கள் பூச்சிக்கொல்லிகள் வாடகைக்கு எடுக்கப்பட்ட நிலம் மற்றும் எந்திரங்கள் தொழிலாளர்கள் கூலி போன்ற பல்வேறு உள்ளீடுகளை வாங்க விவசாயிகள் செலுத்தும் உண்மையான செலவு.
- செலவு A2 +FL – என்பது குடும்ப உழைப்பு செலவை கணக்கிடுகிறது.
- செலவு C2 – விரிவான செலவை குறைக்கிறது இதில் குடும்ப உழைப்பு செலவு சொந்தமான நிலத்தின் வாடகை மற்றும் சொந்தமான மூலதனத்தின் வட்டி ஆகியவை அடங்கும். சுவாமிநாதன் தலைமையிலான தேசிய விவசாயிகள் ஆணையம் 2006 C2 ஐ விட 50% வித்தியாசத்தை பரிந்துரைக்கிறது.
தற்போது குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை அகில இந்திய எடையுள்ள சராசரி உற்பத்தி செலவில் 1.5 மடங்கு நிர்ணயித்துள்ளது.
குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையின் நன்மைகள்:
- இது துயரத்தை தடுக்கிறது – உற்பத்தி உபரி இருக்கும்போது விலை பொருட்களின் விற்பனை.
- விதைப்பு பருவத்திற்கு முன்னர் குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை அறிவிக்கப்படுவதால் விவசாயிகள் தகவலறிந்து முடிவுகளை எடுக்க முடியும்.
- குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை சந்தைக்கு ஒரு விலை சமைக்கயை அனுப்புகிறது, மேலும்இது குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையை விட வெகுவாக குறையாது என்பது உறுதி செய்கிறது.
குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையின் வரம்புகள்:
- கொள்முதல் பொதுவாக பெரிய நகரங்கள் மற்றும் மாவட்டங்களுடன் மட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. தொலைதூர மற்றும் பழங்குடியினர் பகுதிகளில் உள்ள விவசாயிகள் அதிக போக்குவரத்து செலவு காரணமாக தங்கள் விளை பொருட்களை கொண்டுவர முடியவில்லை.
- கொள்முதல் பொதுவாக அரிசி மற்றும் கோதுமை மற்ற பயிர்களுடன் ஒப்பிடுகையில் மட்டுமே.
- காய்கறிகள் மற்றும் பழங்களுக்கு குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலை கூட அறிவிக்கப்படவில்லை.
விவசாய சந்தை படுத்துதல்:
விவசாய சந்தை படுத்துதல் முறை என்பது விவசாயிகளின் தங்கள் உபரி விலை பொருட்களை நியாயமான விலையில் அப்புறப்படுத்த கூடிய ஒரு திறமையான வழியாகும். விவசாய சந்தைப்படுத்துதல் என்ற சொல் பெரும்பாலும் விவசாய விளைபொருட்களின் கொள்முதல், தரம் பிரித்தல், சேமித்தல், போக்குவரத்து, மற்றும் விற்பனை ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையது. தற்போது மண்டி கூட்டுறவு உள்ளூர் விற்பனை போன்றவற்றை இந்தியாவில் பின்பற்றப்படுகின்றன. இந்தியாவின் விவசாய சந்தை அந்தந்த மாநில அரசுகளால் இயற்றப்பட்டு குறைந்தபட்ச ஆதரவு விலையாள் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. இந்த சந்தைகளில் விற்கக்கூடிய மற்றும் வாங்கக் கூடிய பொருட்களை அரசாங்கம் அறிவிக்கிறது. தற்போது நாட்டில் 2,477 ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட சந்தை உள்ளன. எடைகள் குடோன்கள் கிடங்குகள் போன்றவை விவசாயிகளின் விளை பொருட்களை இந்த சந்தையில் மொத்த விற்பனையாளர்களுக்கு விற்கிறார்கள்.
இந்திய விவசாய சந்தைகளில் வரம்புகள்:
- சரியான சேமிப்பு வசதி இல்லாதது
- குறைந்த தொழில்நுட்பங்கள் பெரும் வீணடிக்க வழிவகுக்கிறது
- துன்ப விற்பனை
- போக்குவரத்து வசதிகள் இல்லாதது
- இடைத்தரகர்கள் விலையின் ஞாயமான பங்கை கொடுக்கவில்லை
- பருவகால விலை ஏற்ற இறக்கங்கள்
- கட்டுப்பாடற்ற சந்தைகள்
- தரப்படுத்துதல் இல்லாமை
- விற்பனையாளர்கள் பெரும்பாலும் தங்கள் தயாரிப்புகளுக்கு மிகக் குறைந்த விலையை பெறுகிறார்கள் மற்றும் இடைத்தரகர்கள் காரண மாக பெரும் இழப்பை சந்திக்கிறார்கள்.