டக்கா சதி வழக்கு

            1907 ஆம் ஆண்டில் பஞ்சாப் தலைவர்கள், லாஜ்பத் ராய் மற்றும் அஜித் சிங் ஆகியோரை நாடு கடத்தியது கைது செய்யப்பட்டது, மற்றும் பிரபலமற்ற பஞ்சாப் காலனித்துவ மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டது லாகூர், ராவல்பிண்டி மற்றும் லியால்பூரில் கலவரங்களுக்கு வழிவகுத்தது. ஃபெரோஸ்பூர் மற்றும் லியால்பூரில் உள்ள துருப்புக்களை கிளர்ச்சிக்கு தூண்டுவதற்கு கூட முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. மெட்ராஸில், பிபின் சந்திர பால் மற்றும் சிதம்பரம் பிள்ளை ஆகியோரின் தொடர்ச்சியான பொது சொற்பொழிவுகளுக்குப் பிறகு தொந்தரவுகள் ஏற்பட்டன.

இந்திய வீட்டு ஆட்சி சமூகம்

            ஜூன் 1911 இல், திருநெல்வேலியின் மாவட்ட மாஜிஸ்திரேட் ஆஷே (அப்பொழுது டின்னெவெல்லி) ஒரு இளம் பிராமண வஞ்சி அய்யரால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். சர் வில்லியம் கர்சன் வில்லி மதன் லால் திங்க்ராவால் (1909) கொல்லப்பட்டதற்கு ஷியாம்ஜி கிருஷ்ணா வர்மா மற்றும் விநாயக் தாமோதர் சாவர்க்கர் ஆகியோரின் புரட்சிகர நடவடிக்கைகள் காரணமாக இருந்தன. லண்டனில் உள்ள ஷியாம்ஜி கிருஷ்ணா வர்மாவின் இந்திய ஹோம் ரூல் சொசைட்டி மாதந்தோறும் ஒரு பைசா இந்திய சமூகவியலாளரை வெளியே கொண்டு வந்தது. அதில் தேசத்துரோக எழுத்துக்கள் பாராளுமன்றத்தில் கேள்விகளுக்கு உட்பட்டவை. மேடம் கே.ஆர். இந்த காலகட்டத்தில் (1908-1910) இந்தியாவின் விடுதலைக்காக வெளிநாடுகளில் இடைவிடாத பிரச்சாரங்களை மேற்கொண்ட மற்ற இரண்டு புரட்சியாளர்களான காமா, ஒரு பார்சி பெண்மணி மற்றும் லாலா ஹர் தயால்.

புரட்சியாளர்களால் முழுமையாக சுரண்டப்பட்ட நாடு முழுவதும் அமைதியின்மை அலை இருந்தது. லார்ட் ஹார்டிங் II (1910-1916) தனது புத்தகமான மை இந்தியன் இயர்ஸ் இல் எழுதினார். தர்பருக்கு முந்தைய மூன்று அல்லது நான்கு ஆண்டுகளில், ஒவ்வொரு பதினைந்து நாட்களிலும் சராசரி அரசியல் கொலைக்கு உட்பட்டது. தீவிரவாத இயக்கம் ஒரு சக்திவாய்ந்த பத்திரிகையிலிருந்து அதன் ஊக்கத்தையும் ஊக்கத்தையும் ஈர்த்தது, இதில் கேசரி மற்றும் திலக்கின் மஹாராத்தா, வண்டே மாதரம், ஆரூபிண்டோ கோஸ், பெபின் சந்திர பாலின் புதிய இந்தியா, சந்தியா

பிரம்மா பந்தாப் உபாத்யாயா மற்றும் பூபேந்திரநாத் தத்தா (சுவாமி விவேகானந்தரின் சகோதரர்) மற்றும் பாரிந்திரகுமார் கோஸ் ஆகியோரின் யுகாந்தர்.

உத்தியோகபூர்வ செயல்களான தீவிரவாதிகளை அடக்குவதற்கு அரசாங்கம் முயன்றது, அதாவது எக்ஸ்ப்ளோசிவ்ஸ் சப்ஸ்டான்சஸ் ஆக்ட் (1908), செடிடியஸ் கூட்டங்களின் தடுப்பு, சட்டம் (1907), தி பிரஸ் ஆக்ட் (1908), முதலியன அரவிந்தோ கோஸ் மீது வழக்குத் தொடரப்பட்டது. ராஜா. திலக் தேசத்துரோக பட்டியலில் 6 ஆண்டுகள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டு மாண்டலேவுக்கு நாடு கடத்தப்பட்டார். லஜ்பத் ராய் நாடுகடத்தப்பட்டார் மற்றும் பிபின் சந்திர பால் ஏற்கனவே 1907 இல் சிறையில் இருந்தார்.

பிரித்தல் மற்றும் விதிமுறை கொள்கை

            அடக்குமுறை தொடர்ந்த நிலையில், பகுதி சுய அரசாங்கத்தை அறிமுகப்படுத்துவதற்கான ஒரு திட்டத்தின் மூலம் அரசாங்கத்தின் கொள்கையில் பொறுமையிழந்து கொண்டிருந்த மிதவாதிகளை சமரசம் செய்ய அரசாங்கம் முயன்றது, இதனால் தீவிரவாதிகளை வனாந்தரத்தில் தனியாக விட்டுவிடவும் கோகலே மின்டோவை எச்சரித்தார் இந்தியாவின் தலைமுறை தீவிரவாதிகள் பக்கம் சென்று கொண்டிருந்தது மற்றும் ‘பிரிட்டிஷ் ஆட்சியில் இருந்து விடுபடுவது’ என்று அவர்களால் போதிக்கப்பட்ட கோட்பாடுகளால் ஈர்க்கப்பட்டது. சீர்திருத்தங்களை உடனடியாக அறிவிப்பதன் மூலம் நிலைமையை காப்பாற்ற முடியும் என்று அவர் வைஸ்ராயிடம் கூறினார். வால்டர் லாரன்ஸ் போன்ற இந்திய விவகாரங்களில் பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர்கள். கர்சன் பிரபுவின் தனியார் செயலாளர், மற்றும் காதலர் சிரோல் ஆகியோர் இந்தியாவில் வளர்ச்சியடைவதைக் கண்டு அச்சமடைந்து, சில நடவடிக்கைகளை உடனடியாக எடுக்காவிட்டால், ‘முகமதியர்களும் தங்கள் இடத்தைத் தூக்கி எறிவார்கள் என்று இந்திய வெளியுறவுத்துறை செயலாளர் மோர்லியை எச்சரித்தார். உங்களுக்கு எதிரான காங்கிரஸ்காரர்கள்’.

டெல்லி தர்பார் (1901)

            பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் இப்போது முஸ்லிம்களை இந்துக்களிடமிருந்து அந்நியப்படுத்த முயன்றது, தனித்தனி வாக்காளர்களை வெயிட்டேஜ் மூலம் அறிமுகப்படுத்தியது, இது இந்திய தேசியவாதத்தின் பின்புறத்தில் கிட்டத்தட்ட ஒரு குத்து. சில முக்கிய முஸ்லிம்கள் பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளால் வைஸ்ராயை ஒரு தூதுக்குழுவில் சந்திக்கவும், ஒரு தனி சமூகமாக பிரதிநிதித்துவத்தை வலியுறுத்தவும் ஊக்குவிக்கப்பட்டனர்; டன்லப் ஸ்மித், வைஸ்ராயின் தனியார் செயலாளர் மற்றும் டபிள்யூ.ஏ.ஜே. அலிகார் முதன்மை முஹம்மது ஆங்கிலோ-ஓரியண்டல் கல்லூரியின் ஆர்ச்ச்போல்ட், இந்த சூழ்ச்சியில் முதன்மையானவர். தி ஆகா கான் (1875-1958) தலைமையிலான தூதுக்குழு 1906 அக்டோபர் 1 ஆம் தேதி கர்த்தர் மின்டோவைச் சந்தித்து பிரார்த்தனை செய்தார்: ‘அவர்களின் நிலைப்பாடு அவர்களின் எண் வலிமையின் அடிப்படையில் மட்டுமல்ல, அவர்களின் சமூகத்தின் அரசியல் முக்கியத்துவம் மற்றும் சேவையைப் பொறுத்து மதிப்பிடப்பட வேண்டும். அது பேரரசிற்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது. ‘ வைஸ்ராய் பிரதிநிதிகளின் கருத்துக்களுக்கும் கோரிக்கைகளுக்கும் முழு உடன்பாட்டை வெளிப்படுத்தினார். லேடி மின்டோ’ஸ் டைரி (அக்டோபர் 1906) இல் இந்த செயல் பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்தால் மகிழ்ச்சியுடன் பாராட்டப்பட்டது, ‘தேசத்துரோக எதிர்ப்பின் அணிகளில் சேருவதிலிருந்து அறுபத்திரண்டு மில்லியன் மக்களை பின்னுக்குத் தள்ளுவதில் குறைவே இல்லை’. டிசம்பர் 30, 1906 ஆல் இந்தியா முஸ்லீம் லீக் பிறந்தது, இதன் நோக்கம் ‘முடிந்தவரை, அரசாங்கத்திடமிருந்து வெளிவரும் அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் ஆதரித்தல் மற்றும் காரணத்தை பாதுகாத்தல் மற்றும் நாடு முழுவதும் உள்ள நமது சக மதவாதிகளின் நலன்களை மேம்படுத்துதல், கட்டுப்படுத்துதல் இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் என்று அழைக்கப்படுபவர்களின் வளர்ந்து வரும் செல்வாக்கு மற்றும் அத்தகைய கல்வியை விரும்பும் எங்கள் கல்வி இளைஞர்கள், காங்கிரஸில் சேர்ந்து, அவர்களின் உடற்தகுதி மற்றும் பொது வாழ்க்கைக்கான திறனைப் பொறுத்து, வாய்ப்பைக் கண்டறிய உதவுகிறார்கள் ‘. ‘பிளவு மற்றும் விதி’ இனிமேல் இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் கொள்கையின் முக்கிய உரையாக மாறியது.

பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் அதே நேரத்தில் டெல்லி தர்பாரில் (1901) வங்காளப் பிரிவினையை ரத்து செய்வதாக அறிவித்து காங்கிரஸை சமாதானப்படுத்த முயன்றது. இந்த ஜனாதிபதி பதவி, பம்பாய் மற்றும் மெட்ராஸுடன் சேர்ந்து, ஆளுநர் மாகாணத்தின் நிலைக்கு உயர்த்தப்பட்டது. இந்த நடவடிக்கைகள் வங்காள மக்களுக்கு மிகுந்த திருப்தியை அளித்தன. தேசியவாதிகள் இது அவர்களின் தொடர்ச்சியான போராட்டத்தின் விளைவாக இருப்பதாகக் கூறி, செயலற்ற ஒப்புதலைக் காட்டிலும் தீவிரமான கிளர்ச்சி மட்டுமே அரசாங்கத்தை காரணத்தைக் காண வைக்கும் என்று வாதிட்டனர்.