- MASS STRUGGLE FOR FREEDOM – 2
SURGE TOWARDS FREEDOM - 04
THE ROUND TABLE CONFERENCE
The Congress soon took a bolder step. At its Lahore session, held on December 29 and 31, 1929, with Jawaharlal Nehru as its President it reiterated complete independence to be its goal. it resolved upon a complete boycott of the Central and Provincial Legislatures and the Round Table Conference and authorized the All India Congress Committee whenever it deemed fit to launch upon a programme of civil disobedience including non-payment of taxes, whether in selected areas or otherwise, and under such safeguards as it may consider necessary’. At midnight on December 31, Jawaharlal Nehru unfurled the ‘Tricolour’ the flag of Indian independence, amidst shouts of ‘Inquilab Zindabad’ (Long Live Revolution). January 26, 1930, was celebrated as the ‘Independence Day’, and this solemn ceremony was repeated year after year.
Prior to launching satyagraha or civil disobedience, Mahatma Gandhi explained in a letter written to LORD IRWIN on March 2, 1930, how the evils of British imperialism had ruined this country and expounded the real meaning of freedom for her teeming millions. he started THE CIVIL DISOBEDIENCE MOVEMENT by his historic march to Dandi a village on the sea-coast about 322 km. form the Sabarmati Asrama to make salt there on the sea-shore in defiance of Government’s salt laws.
A mass movement on a large scale, with active participation of women, started in all pats of the country. There were strikes, hartals, boycott of British goods and liquor shops and even violent actions, such as the Chittagong armoury raid, on April 18, 1930, under the leadership of Surya Sen. During this raid, the revolutionaries captured the police and auxiliary force armoury. They even set up a ‘Provisional Independent Government of India’ at Chittangong. The raid was followed by a long trail of revolutionary incidents in the district of Chittagong and outside.
The Government promulgated various ordinances prohibiting a number of activities and imposing restrictions on the press.
Mahatma Gandhi was arrested on May 5, and all the other leaders of the movement were thrown into prison. Policy brutality rose high and assumed various forms. Men and women were lathi-charged and mercilessly beaten. Even in the face of these atrocities, the people continued the movement with unabated vigour. Efforts of Sir Tej Bahadur Sapru and M.R. Jaykar to bring about a compromise produced no result.
While using all methods of repression against the Civil Disobedience Movement, the British Government convened THE FIRST ROUND TABLE CONFERENCE ON NOVEMBER 12, 1930, without any representative of the Congress, but it was adjourned sine die on January 19, 1931, though its work was not completed.
In an announcement on that date, the British Prime Minister, Ramsay Macdonald, observed: “…His Majesty’s Government will strive to secure such an amount of agreement as will enable the new constitution to the passed through the British parliament and to be put into operation with the active good will of the people of both countries….” This was followed by a change of Government policy on India. On January 25, 1931, the Viceroy, Lord Irwin released Mahatma Gandhi unconditionally and also the members of the Congress Working Committee in order ‘to give an opportunity for them to consider the Premier’s statement at the Round Table Conference.’ This was followed by the signing of an agreement between Mahatma Gandhi and Lord Irwin on march 4, 1931. The Congress agreed to discontinue Civil Disobedience and the Government withdrew all its repressive ordinances. All the political prisoners excepting those who were guilty of acts of violence, were released. provision was made for the restoration of confiscated, forfeited or attached properties, except in certain circumstances and administrative concession was to be given to prepare salt in some areas.
The Congress endorsed this ‘provisional settlement’ at its next annual session held at karachi in March 1931. It appointed Mahatma Gandhi as its sole representative at the Second Round Table Conference which sat from September 7 to December 1, 1931. After prolonged discussions the Round Table Conference formulated a draft constitution for India. Its work was not on the whole, satisfactory from the point of view of Indian national demand as it evaded consideration of the fundamental questions.
Mahatma Gandhi returned to India on December 28, 1931, to find that the country was again under stringent repressive measures, such as arrests, ordinances and proscriptions. Lord Willingdon had succeeded Lord Irwin as the Viceroy in April 1931, and the Gandhi-Irwin Pact had come to an end. On January 1, 1932 the Congress Working Committee passed a resolution for resuming the Civil Disobedience Movement and the boycott of British goods. The country was again astir, particularly after the arrest of mahatma Gandhi on January 4, 1932. The Congress and its committees and other allied or sympathetic bodies such as the Kisan Sabhas or peasant unions, youth leagues, students associations seva dals and national educational institutions, were declared unlawful. In their zeal, people had no fear of jail and many even courted arrest so that new camp jails had to be erected by the Government. Numerous coercive measures and ordinances followed.
The question of the so-called ‘Depressed Classes’ had complicated the situation. The publication of Ramsay Macdonald’s communal Award in August 1932, establishing separate electorates for those called the ‘Depressed Classes’ greatly shocked Mahatma Gandhi who began a ‘fast unto death’ from September 20, in disapproval of it. This caused a good deal of agony throughout the country. On September 24, the Poona Pact was signed and it almost doubled the number of seats reserved for the ‘Depressed Classes’. These seats were to be filled by joint electorates out of the panel of names originally chosen by them alone. On acceptance of this pact by the British Prime Minister, Mahatma Gandhi’s fast was broken. One remarkable effect of this fast was to create a new consciousness in the country about the removal of untouchability and uplift of the harijans.
For certain reasons, the Civil Disobedience Movement slowly declined and it was formally suspended in May 1934. Meanwhile, complex economic factors and agrarian troubles in India had given a new outlook to the Congress. A clear expression of this fact was the resolution on ‘Fundamental Rights and Economic Programme’ moved at the Karachi session of the Congress in March 1931. These factors were also responsible for the rise of the Kisan Movement and gave an impetus to the creed of socialism. In May 1934 the socialists formed a separate party within the fold of the Congress, known as the Congress Socialist Party.
In May 1934, the Congress parliamentary Board had been formed at patna with Dr. Ansari as its president and Bhulabhai Desai as Secretary. The Congress swept the polls for the general or predominantly Hindu seats. After a deadlock ower the question of the exercise of the special powers of interference by the Governor of a province and clarification of the position by the Viceroy in a statement of June 21, 1937, that ‘Congressmen be permitted to accept office where they may be invited thereto.’
சுதந்திரத்தை நோக்கி எழுச்சி – 04
வட்டமேசை மாநாடு
காங்கிரஸ் விரைவில் ஒரு துணிச்சலான நடவடிக்கை எடுத்தது. 1929 டிசம்பர் 29 மற்றும் 31 ஆகிய தேதிகளில் நடைபெற்ற அதன் லாகூர் அமர்வில், ஜவஹர்லால் நேரு அதன் ஜனாதிபதியாக இருந்தபோது, முழுமையான சுதந்திரத்தை அதன் இலக்காக மீண்டும் வலியுறுத்தினார். இது மத்திய மற்றும் மாகாண சட்டமன்றங்கள் மற்றும் வட்ட மேஜை மாநாட்டை முற்றிலுமாக புறக்கணித்ததன் மூலம் தீர்க்கப்பட்டு, அகில இந்திய காங்கிரஸ் கமிட்டியை அங்கீகரித்த போதெல்லாம், வரி செலுத்தாதது உட்பட, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பகுதிகளில் அல்லது வேறுவழியில்லாமல், வரி ஒத்துழையாமை திட்டத்தை தொடங்குவது பொருத்தமானது என்று கருதப்படுகிறது. இது போன்ற பாதுகாப்புகளின் கீழ் அது அவசியம் என்று கருதலாம் ‘. டிசம்பர் 31 நள்ளிரவில், ஜவஹர்லால் நேரு, ‘இன்க்ரிலாப் ஜிந்தாபாத்’ (நீண்ட ஆயுள் புரட்சி) என்ற கூச்சல்களுக்கு மத்தியில், இந்திய சுதந்திரத்தின் கொடியை ‘மூவர்ணத்தை’ அவிழ்த்துவிட்டார். ஜனவரி 26, 1930, ‘சுதந்திர தினமாக’ கொண்டாடப்பட்டது, இந்த புனிதமான விழா ஆண்டுதோறும் மீண்டும் மீண்டும் செய்யப்பட்டது.
சத்தியாக்கிரகம் அல்லது ஒத்துழையாமை தொடங்குவதற்கு முன்பு, மகாத்மா காந்தி 1930 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 2 ஆம் தேதி கர்த்தர் ஐர்வின் எழுதிய கடிதத்தில், பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்தின் தீமைகள் இந்த நாட்டை எவ்வாறு நாசமாக்கியது மற்றும் மில்லியன் கணக்கான மக்களுக்கு சுதந்திரத்தின் உண்மையான அர்த்தத்தை விளக்கியது. அவர் 322 கி.மீ தூரத்தில் கடல் கடற்கரையில் உள்ள ஒரு கிராமமான தண்டிக்கு தனது வரலாற்று அணிவகுப்பின் மூலம் சிவில் டிஸோபெடியன்ஸ் மூவ்மென்ட்டைத் தொடங்கினார். அரசாங்கத்தின் உப்புச் சட்டங்களை மீறி கடல் கரையில் உப்பு தயாரிக்க சபர்மதி ஆசிரமத்தை உருவாக்குங்கள்.
பெரிய அளவில் ஒரு வெகுஜன இயக்கம், பெண்களின் தீவிர பங்களிப்புடன், நாட்டின் அனைத்து திட்டுகளிலும் தொடங்கியது. ஏப்ரல் 18, 1930 அன்று சூர்யா சென் தலைமையில் வேலைநிறுத்தங்கள், ஹர்த்தால்கள், பிரிட்டிஷ் பொருட்கள் மற்றும் மதுபானக் கடைகளை புறக்கணித்தல் மற்றும் சிட்டகாங் ஆயுதத் தாக்குதல் போன்ற வன்முறை நடவடிக்கைகள் கூட இருந்தன. இந்த சோதனையின் போது, புரட்சியாளர்கள் காவல்துறை மற்றும் துணைப் படைகளை கைப்பற்றினர் ஆயுதக் களஞ்சியம். சிட்டாங்காங்கில் ‘இந்திய தற்காலிக சுதந்திர அரசு’ ஒன்றை அமைத்தனர். சிட்டகாங் மாவட்டத்திலும் வெளியேயும் புரட்சிகர சம்பவங்களின் நீண்ட தடத்தைத் தொடர்ந்து இந்த சோதனையைத் தொடர்ந்தது.
அரசாங்கம் பல நடவடிக்கைகளைத் தடைசெய்து பத்திரிகைகளுக்கு கட்டுப்பாடுகளை விதித்து பல்வேறு கட்டளைகளை அறிவித்தது.
மகாத்மா காந்தி மே 5 அன்று கைது செய்யப்பட்டார், மேலும் இயக்கத்தின் மற்ற தலைவர்கள் அனைவரும் சிறையில் தள்ளப்பட்டனர். கொள்கை மிருகத்தனம் உயர்ந்தது மற்றும் பல்வேறு வடிவங்களை ஏற்றுக்கொண்டது. ஆண்களும் பெண்களும் லாதி குற்றச்சாட்டு மற்றும் இரக்கமின்றி தாக்கப்பட்டனர். இந்த அட்டூழியங்களை எதிர்கொண்டாலும் கூட, மக்கள் அசைக்க முடியாத வீரியத்துடன் இயக்கத்தைத் தொடர்ந்தனர். சர் தேஜ் பகதூர் சப்ரு மற்றும் எம்.ஆர். ஜெய்கர் ஆகியோர் ஒரு சமரசத்தை ஏற்படுத்த முயற்சித்ததன் பலன் கிடைக்கவில்லை.
ஒத்துழையாமை இயக்கத்திற்கு எதிரான அனைத்து அடக்குமுறை முறைகளையும் பயன்படுத்தும் போது, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் காங்கிரசின் எந்தவொரு பிரதிநிதியும் இல்லாமல் நவம்பர் 12, 1930 அன்று முதல் சுற்று அட்டவணை மாநாட்டைக் கூட்டியது, ஆனால் அது ஜனவரி 19, 1931 அன்று ஒத்திவைக்கப்பட்டது. முடிக்கப்படவில்லை.
அந்த தேதியில் ஒரு அறிவிப்பில், பிரிட்டிஷ் பிரதம மந்திரி ராம்சே மெக்டொனால்ட் இவ்வாறு குறிப்பிட்டார்: “… புதிய அரசியலமைப்பை பிரிட்டிஷ் பாராளுமன்றம் வழியாக நிறைவேற்றுவதற்கும், செயல்படுத்தப்படுவதற்கும் இது போன்ற ஒரு ஒப்பந்தத்தை பாதுகாக்க அவரது மாட்சிமை அரசு முயற்சிக்கும். இரு நாடுகளின் மக்களின் சுறுசுறுப்பான நல்ல விருப்பத்துடன்…. ” இதைத் தொடர்ந்து இந்தியா குறித்த அரசாங்கக் கொள்கை மாற்றப்பட்டது. ஜனவரி 25, 1931 அன்று, வைஸ்ராய், லார்ட் இர்வின் மகாத்மா காந்தியை நிபந்தனையின்றி விடுவித்தார், மேலும் காங்கிரஸ் செயற்குழு உறுப்பினர்களையும் ‘வட்ட அட்டவணை மாநாட்டில் பிரதமரின் அறிக்கையை பரிசீலிக்க அவர்களுக்கு ஒரு வாய்ப்பை வழங்குவதற்காக.’ மார்ச் 4, 1931 இல் மகாத்மா காந்தி மற்றும் இறைவன் இர்வின் இடையே ஒரு ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது. காங்கிரஸ் சட்ட மீறலை நிறுத்த ஒப்புக்கொண்டது மற்றும் அரசாங்கம் அதன் அனைத்து அடக்குமுறை கட்டளைகளையும் வாபஸ் பெற்றது. வன்முறைச் செயல்களில் குற்றவாளிகளைத் தவிர அனைத்து அரசியல் கைதிகளும் விடுவிக்கப்பட்டனர். பறிமுதல் செய்யப்பட்ட, பறிமுதல் செய்யப்பட்ட அல்லது இணைக்கப்பட்ட சொத்துக்களை மீட்டெடுப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன, சில சூழ்நிலைகளில் தவிர, சில பகுதிகளில் உப்பு தயாரிக்க நிர்வாக சலுகை வழங்கப்பட வேண்டும்.
மார்ச் 1931 இல் கராச்சியில் நடைபெற்ற அதன் அடுத்த ஆண்டு அமர்வில் இந்த ‘தற்காலிக தீர்வுக்கு’ காங்கிரஸ் ஒப்புதல் அளித்தது. இது செப்டம்பர் 7 முதல் டிசம்பர் 1, 1931 வரை அமர்ந்த இரண்டாவது சுற்று அட்டவணை மாநாட்டில் மகாத்மா காந்தியை அதன் ஒரே பிரதிநிதியாக நியமித்தது. நீண்ட விவாதங்களுக்குப் பிறகு சுற்று அட்டவணை மாநாடு இந்தியாவுக்கான வரைவு அரசியலமைப்பை உருவாக்கியது. அதன் பணிகள் ஒட்டுமொத்தமாக இல்லை, இந்திய தேசிய கோரிக்கையின் பார்வையில் திருப்திகரமாக இல்லை, ஏனெனில் இது அடிப்படை கேள்விகளைக் கருத்தில் கொள்வதைத் தவிர்த்தது.
கைது, கட்டளைகள் மற்றும் தடைக்காலங்கள் போன்ற கடுமையான அடக்குமுறை நடவடிக்கைகளின் கீழ் நாடு மீண்டும் இருப்பதைக் கண்டறிய மகாத்மா காந்தி டிசம்பர் 28, 1931 அன்று இந்தியா திரும்பினார். ஏப்ரல் 1931 இல் லார்ட் இர்வின் வைஸ்ராயாக லார்ட் வில்லிங்டன் வந்தார், காந்தி-இர்வின் ஒப்பந்தம் முடிவுக்கு வந்தது. ஜனவரி 1, 1932 அன்று காங்கிரஸ் செயற்குழு சட்ட ஒத்துழையாமை இயக்கத்தை மீண்டும் தொடங்குவதற்கும் பிரிட்டிஷ் பொருட்களை புறக்கணிப்பதற்கும் ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது. குறிப்பாக ஜனவரி 4, 1932 இல் மகாத்மா காந்தி கைது செய்யப்பட்ட பின்னர் நாடு மீண்டும் உற்சாகமடைந்தது. காங்கிரசும் அதன் குழுக்களும் கிசான் சபாக்கள் அல்லது விவசாய சங்கங்கள், இளைஞர் லீக்குகள், மாணவர் சங்கங்கள் சேவா பருப்புகள் மற்றும் தேசிய கல்வி நிறுவனங்கள் போன்ற பிற நட்பு அல்லது அனுதாப அமைப்புகளும் , சட்டவிரோதமானது என்று அறிவிக்கப்பட்டது. அவர்களின் வைராக்கியத்தில், மக்களுக்கு சிறைக்கு பயம் இல்லை, மேலும் பலர் கைது செய்யப்பட்டனர், இதனால் புதிய முகாம் சிறைகள் அரசாங்கத்தால் அமைக்கப்பட வேண்டும். பல கட்டாய நடவடிக்கைகள் மற்றும் கட்டளைகள் பின்பற்றப்பட்டன.
‘தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்புகள்’ என்று அழைக்கப்படுபவர்களின் கேள்வி நிலைமையை சிக்கலாக்கியது. ஆகஸ்ட் 1932 இல் ராம்சே மெக்டொனால்டின் வகுப்புவாத விருது வெளியானது, ‘தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்புகள்’ என்று அழைக்கப்படுபவர்களுக்கு தனி வாக்காளர்களை நிறுவி, செப்டம்பர் 20 முதல் ‘மரணத்திற்கு நோன்பு’ தொடங்கிய மகாத்மா காந்தியை பெரிதும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது. இது நாடு முழுவதும் நல்ல வேதனையை ஏற்படுத்தியது. செப்டம்பர் 24 அன்று, பூனா ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது, அது ‘தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கு’ ஒதுக்கப்பட்ட இடங்களின் எண்ணிக்கையை கிட்டத்தட்ட இரட்டிப்பாக்கியது. இந்த இடங்களை கூட்டு வாக்காளர்களால் முதலில் அவர்களால் மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பெயர்களின் குழுவிலிருந்து நிரப்ப வேண்டும். இந்த ஒப்பந்தத்தை பிரிட்டிஷ் பிரதமர் ஏற்றுக்கொண்டதன் பேரில், மகாத்மா காந்தியின் நோன்பு முறிந்தது. இந்த நோன்பின் குறிப்பிடத்தக்க விளைவு என்னவென்றால், தீண்டாமை நீக்குதல் மற்றும் ஹரிஜான்களின் மேம்பாடு குறித்து நாட்டில் ஒரு புதிய நனவை உருவாக்குவது.
சில காரணங்களுக்காக, ஒத்துழையாமை இயக்கம் மெதுவாக வீழ்ச்சியடைந்தது, அது 1934 மே மாதம் முறையாக நிறுத்தப்பட்டது. இதற்கிடையில், இந்தியாவில் சிக்கலான பொருளாதார காரணிகளும் விவசாய சிக்கல்களும் காங்கிரசுக்கு ஒரு புதிய கண்ணோட்டத்தை அளித்தன. இந்த உண்மையின் தெளிவான வெளிப்பாடு மார்ச் 1931 இல் காங்கிரசின் கராச்சி அமர்வில் நகர்த்தப்பட்ட ‘அடிப்படை உரிமைகள் மற்றும் பொருளாதாரத் திட்டம்’ பற்றிய தீர்மானமாகும். இந்த காரணிகள் கிசான் இயக்கத்தின் எழுச்சிக்கும் காரணமாக இருந்தன, மேலும் சோசலிசத்தின் மதத்திற்கு ஒரு உத்வேகத்தை அளித்தன. . மே 1934 இல் சோசலிஸ்டுகள் காங்கிரஸின் மடிக்குள் ஒரு தனி கட்சியை உருவாக்கினர், இது காங்கிரஸ் சோசலிஸ்ட் கட்சி என்று அழைக்கப்படுகிறது.
மே 1934 இல், பாட்னாவில் காங்கிரஸ் நாடாளுமன்ற சபை அதன் தலைவராக டாக்டர் அன்சாரி மற்றும் செயலாளராக பூலாபாய் தேசாய் ஆகியோருடன் அமைக்கப்பட்டது. காங்கிரஸ் பொது அல்லது பிரதானமாக இந்து இடங்களுக்கான தேர்தல்களை வென்றது. ஒரு முட்டுக்கட்டைக்குப் பிறகு, ஒரு மாகாணத்தின் ஆளுநரின் தலையீட்டு சிறப்பு அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் வைஸ்ராய் நிலைப்பாட்டை தெளிவுபடுத்துதல், ஜூன் 21, 1937 இல் ஒரு அறிக்கையில், ‘காங்கிரஸ்காரர்கள் தாங்கள் இருக்கும் இடத்தை ஏற்க அனுமதிக்கப்படுவார்கள் அதற்கு அழைக்கப்பட்டார். ‘