- ARTICLE 21A: RIGHT TO EDUCATION
- ARTICLE 22: RIGHT AGAINST ARREST AND DETENTION
UNIT 4 – FUNDAMENTAL RIGHTS – PART 11
ARTICLE 21A: RIGHT TO EDUCATION
One of the landmark amendments done to the constitution, the 86th Constitutional amendment Act, 2002, inserted an article 21A to the constitution, that made the State responsible for providing free and compulsory elementary education to all the children in the age group of 6-14 years without any discrimination.
This made the right to education of the children in the prescribed category, justiciable. Besides free and compulsory education, the amendment insisted on the need for quality education in formal institutions.
The amendment specified the necessity of enacting an act of Parliament to prescribe the mode of operation of this right under article 21A. Accordingly, the Parliament enacted the Right of Children to Free and Compulsory Education Act or Right to Education Act (RTE) in 2009.
1. The RTE Act is not applicable To Private Minority Educational Institutions. 2. The RTE Act is applicable to private non-minority educational institutions. These institutions are required to reserve 25% of seats(Money will be reimbursed by the State) to the poor children. 3. The RTE Act is not applicable to the state of Jammu and Kashmir. 4. Separate act ensuring free and compulsory education to children with disability till the age of 18 years was passed by the Parliament. 5. The RTE Act enables the admission of children in schools without any certificates, thus enabling the admission of orphan children as well. |
ARTICLE 22: RIGHT AGAINST ARREST AND DETENTION
This article consists of two parts that deal with the rights of arrested and detained persons.
Clause 1: It says that the arrested persons have the right to be informed about the grounds of their arrest and also to consult or be defended by a legal practitioner.
Note: In case of arrests without a warrant, the police officer must inform the arrested persons of the grounds of arrest. In case of arrests under a warrant, the particulars of the warrant have to be informed to the arrested persons.
Clause 2: It says that every arrested person must be produced before the nearest magistrate within a duration of 24 hours excluding the journey time.
Note: In case of exceeding the prescribed time duration, the police officer will be held guilty of illegal detention.
Clause 3: It says that nothing in Clause (1) and (2) shall apply to
- Enemy aliens
- Persons who are arrested or detained under preventive detention laws
Clause 4: It says that no person held under the preventive detention shall be detained for more than a period of three months.
Note: For extending the duration of preventive detention beyond the prescribed limit of three months, the opinion of an advisory board composed of High Court Judges Or Persons qualified to be appointed as High court judges is mandatory.
Clause 5: It says that when a person is detained under preventive detention, he should be informed about the grounds of detention. He should also be facilitated the earliest opportunity to represent against such an order.
Clause 6: It says that nothing in the Clause(5) requires the authority to disclose the ground of detention if, in its opinion, the disclosure will affect the public order.
Clause 7: It gives the Parliament two powers in the case of preventive detention
- The Parliament, can by law, describe the circumstances or the classes of cases, under which the detention beyond the duration of 3 months does not require the opinion of the advisory board.
- The Parliament can also prescribe the maximum period of detention that is allowed.
Right against arrest is available only to citizens whereas Right against preventive detention is available to both citizens and foreigners. |
அடிப்படை உரிமைகள் – 11
அடிப்படை உரிமைகளுக்கான விமர்சனங்கள்
பிரிவு 14: சமத்துவத்தின் இலட்சியமானது விதிவிலக்குகளுடன் வரவில்லை. அரசியலமைப்பு தயாரிப்பாளர்கள் முழுமையான சமத்துவத்தை கற்பனை செய்யவில்லை. சமத்துவத்தின் இலட்சியத்தை அடைய, சமூகத்தின் சமூக மற்றும் பொருளாதார ரீதியாக பின்தங்கிய பிரிவினரின் நலன் மற்றும் அந்தஸ்தை மேம்படுத்துவதற்கு அரசு உறுதியான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டும். எனவே, சட்டங்கள் மூலம் வேறுபட்ட சிகிச்சைக்காக தனிநபர்கள் மற்றும் குழுக்களின் வகைப்பாடு அனுமதிக்கப்படுகிறது.
பிரிவு 15: அரசால் நேர்மறையான பாகுபாடு அனுமதிக்கப்படுகிறது. பெண்கள், குழந்தைகள், பட்டியல் சாதியினர், பட்டியல் பழங்குடியினர் மற்றும் பிற பிற்படுத்தப்பட்டோர் நலன்களை மேம்படுத்துவதற்கான சிறப்பு சட்டங்கள் அனுமதிக்கப்படுகின்றன.
பிரிவு 16: பொது வேலைவாய்ப்பில் எஸ்சி, எஸ்டி மற்றும் ஓபிசி நிறுவனங்களுக்கான இட ஒதுக்கீடு ஒரு நேர்மறையான பாகுபாடு.
பிரிவு 19: சுதந்திரம் ஒரு பிறப்புரிமை என்றாலும், அது முழுமையானதல்ல. இது ‘நியாயமான கட்டுப்பாடுகளுக்கு’ உட்பட்டது. ஒரு நபரின் ஆர்வத்தின் மீது பொது நலனை அவர்கள் ஆதரித்தால், கட்டுப்பாடுகள் நியாயமானவை.
பிரிவு 21: சட்டத்தால் நிறுவப்பட்ட நடைமுறையால் வாழ்க்கை மற்றும் தனிப்பட்ட சுதந்திரத்தை குறைக்க முடியும். எடுத்துக்காட்டாக, தண்டனை தடுப்புக்காவலால் சுதந்திரத்தை குறைக்க முடியும்.
- கடினமான மொழி மற்றும் தெளிவற்ற விதிமுறைகள்: சிக்கலான மொழி மற்றும் சொற்கள் பயன்படுத்தப்படுவதால் அரசியலமைப்பு ஒரு சாதாரண மனிதனைப் புரிந்து கொள்ள முடியாதது. ‘சிறுபான்மை’, ‘தீண்டத்தகாத தன்மை’, ‘நியாயமான கட்டுப்பாடுகள்’, ‘பொது ஒழுங்கு’, ‘பொது நலன்’ போன்ற குறிப்பிடத்தக்க சொற்கள் சில வரையறுக்கப்படாமல் விடப்பட்டுள்ளன, இதனால் தெளிவின்மை உருவாகிறது.
- நிரந்தரமற்ற உரிமைகள்: அடிப்படை உரிமைகள் சிறப்பு வாய்ந்தவை என்றாலும், அவை இன்னும் அரசால் உத்தரவாதம் செய்யப்பட்ட சட்ட உரிமைகள். இதனால், சட்டத்தால் அதைக் குறைக்க பாராளுமன்றத்திற்கு அதிகாரம் உண்டு. உச்சநீதிமன்றத்தால் முன்வைக்கப்பட்ட ‘அடிப்படை கட்டமைப்பு’ கோட்பாடு இந்த உரிமைகளைத் திருத்துவதற்கான பாராளுமன்றத்தின் அதிகாரத்திற்கு வரம்புகளை வைக்கிறது.
- சமூக மற்றும் பொருளாதார உரிமைகள் அல்ல: அடிப்படை உரிமைகள் அடிப்படையில் அரசியல் உரிமைகள். தனிநபர்கள் மற்றும் குழுக்களின் சிவில் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் பகுதி III இன் கீழ் பாதுகாக்கப்படுகின்றன. ஆனால், சமூக மற்றும் பொருளாதார உரிமைகள் மாநிலக் கொள்கையின் நியாயமற்ற வழிநடத்துதல் கோட்பாடுகளின் கீழ் உள்ளன.
- தடுப்பு தடுப்புக்காவல்: தடுப்பு தடுப்புக்காவல் என்பது அரசியலமைப்பில் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்ட தனிப்பட்ட சுதந்திரத்திற்கான உரிமைக்கு பெரும் அடியாகும். குற்றவாளிகள் என நிரூபிக்கப்படாத தனிநபர்களின் சுதந்திரத்தை கட்டுப்படுத்துவது தனிநபர்களின் சுதந்திரத்தின் இயல்பான மற்றும் அடிப்படை உரிமையை மீறுகிறது.
- விலையுயர்ந்த நீதித்துறை தீர்வு: மீறல்கள் ஏற்பட்டால் தனிநபர்களின் அடிப்படை உரிமைகளைப் பாதுகாக்க உச்ச நீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்களுக்கு அதிகாரம் உண்டு. ஆனால், சம்பந்தப்பட்ட நீதித்துறை செயல்முறைகள் நேரத்தை எடுத்துக்கொள்வது மற்றும் விலை உயர்ந்தவை.
- தேசிய அவசரகாலத்தின் போது இடைநீக்கம்: 20 மற்றும் 21 வது பிரிவுகளின் கீழ் உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்ட உரிமைகள் தவிர, மற்ற அனைத்து உரிமைகளும் தேசிய அவசரகாலத்தில் இடைநீக்கம் செய்யப்படுகின்றன. இந்த உரிமைகளின் நிரந்தரமற்ற தன்மையை இது காட்டுகிறது. இது தவிர, 33 மற்றும் 34 கட்டுரைகள் ஆயுத மற்றும் பொலிஸ் படைகளில் பணிபுரியும் பணியாளர்கள் மற்றும் தற்காப்பு ஆட்சியின் கீழ் வாழும் மக்களின் உரிமைகள் குறித்த விரிவான வரம்புகளை பரிந்துரைக்கின்றன.
- நிலையான தத்துவம் இல்லை: உரிமைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட அடையாளம் காணக்கூடிய ஒரு தத்துவம் இல்லை.
சொத்துரிமைக்கான நிலை
44 வது அரசியலமைப்பு திருத்தச் சட்டம், 1978, 19 (1) (எஃப்) மற்றும் 31 ஆகிய கட்டுரைகளை ரத்து செய்தது, இது சொத்துரிமைக்கான உரிமையை அடிப்படை உரிமையாக உறுதிப்படுத்தியது. ஒரு புதிய கட்டுரை, 300A பகுதி XII இன் கீழ் சேர்க்கப்பட்டது மற்றும் இந்த கட்டுரையின் கீழ் சொத்துரிமை சட்டப்பூர்வ உரிமையாக செய்யப்பட்டது.
பிரிவு 300 ஏ: சட்டத்தின் அதிகாரத்தால் தவிர எந்தவொரு நபரும் தனது சொத்துக்களை இழக்கக்கூடாது என்று அது கூறுகிறது.
சட்டப்பூர்வ உரிமையாக சொத்துரிமை பின்வரும் தாக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது
- கட்டுரை 300A ஐ திருத்துவதற்கு அரசியலமைப்பு திருத்தச் சட்டம் தேவையில்லை. பாராளுமன்றத்தின் சாதாரண சட்டத்தால் இதைத் திருத்தலாம்.
- சட்டத்திற்கான நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக சொத்துரிமை பாதுகாக்கப்படவில்லை.
- உரிமை மீறப்படும்போது, வேதனைக்குள்ளானவர் 32 வது பிரிவின் கீழ் உச்சநீதிமன்றத்தில் இருந்து தீர்வு காண முடியாது. இருப்பினும் அவர் 226 வது பிரிவின் கீழ் உயர் நீதிமன்றத்தை அணுகலாம்.
- அரசால் தனியார் சொத்துக்களை கையகப்படுத்துதல் அல்லது கோருவதற்கான இழப்பீடு வழங்க தனிநபர்களின் உரிமை உத்தரவாதம் அளிக்கப்படவில்லை.